Nooit heb ik de neiging om een uitdaging uit de weg te gaan. Het is een kwaliteit welke zich ook wel eens ontpopt tot een valkuil. Wie kent het niet ? Maar zonder uitdaging kom ik niet verder in het leven. Voor mij stagneert het dan.
Persoonlijk
Mijn persoonlijke uitdaging is rust en balans vinden tussen dat waar mijn passie ligt en wat mijn maat is. Voor mij een struggle for life, met vooral heel veel mooie ontdekkingen. Ik blijf opleidingen volgen die liggen in het verlengde van mijn werkveld en waarmee ik tegelijkertijd mijzelf verder ontwikkel. Ook in mijn geloofsovertuiging blijf ik zoeken naar daar waar ik mij verder ontwikkel. Steeds weer ontdek ik kanten van mijzelf die nieuw zijn. Het mooie van deze ontdekkingstochten is dat niet alleen ikzelf er iets aan heb. Mijn omgeving, cliënten, familie en vrienden, organisaties (kerk, sport en maatschappij) waarvoor ik vrijwilliger ben delen hierin allemaal mee.
Het hapto-virus, the-way-of-living (waarover ik elders op de site sprak), geeft mij inzicht, rust en compassie voor mijzelf. Dat is een mooie basis voor de balans waarop ik balanceer.
Sinds 1 juli 2021 werk ik alleen in de praktijk. Ik heb warme lijntjes met verwijzers, collega’s, intervisiegroepen, andere zorgverleners in de psychologie en GGZ en met mijn (steeds weer nieuwe) studiegenoten. Hierin ligt een uitdaging in het verder uitbreiden van mijn netwerk en het onderhouden ervan. Want dat ligt sinds ik (weer) alleen werk allemaal op mijn bordje.
Praktijk
De praktijk had als uitdaging om een fijne huisvesting te realiseren. Dat is gelukt! Inhoudelijk ligt mijn uitdaging met de praktijk op meer zichtbaar worden met de speerpunt die mij aan het hart gaat: het samengestelde gezin. Het is van deze tijd dat deze gezinnen er steeds meer zijn. Er zijn dan ook specifieke vragen die zich hierin voordoen. Vragen die in een basisgezin niet spelen. Middels toegevoegde en gerichte opleidingen (relatiebegeleiding, zwangerschapsbegeleiding, systemisch werk), ben ik mij steeds meer gaan richten op dit vaker voorkomende systeem in onze samenleving.
Het leven is als fietsen; om in balans te blijven,
moet je vooruit blijven gaan
Albert Einstein
Haptonomie op de kaart
Op dit moment is mijn mooiste lijntje met collega’s uit het gehele land een stichting die we hebben opgezet om dit bijzondere vak meer ‘op de kaart te zetten’. Een landelijke stichting, haptotherapie-op-de-kaart (waarvan ik in het oprichtingsbestuur het secretariaat deed - ik heb mijn taak overgedragen aan een opvolger), welke als doel heeft om meer bekendheid te geven aan ons waardevolle vak. Meer bekendheid omdat haptotherapie werkelijk iets te bieden heeft, een therapie gericht op de mens als geheel. Meer bekendheid zodat er meer collega’s worden opgeleid. Meer bekendheid bij verwijzers. Meer bekendheid en onderbouwing door (wetenschappelijk) onderzoek. Meer bekendheid bij verzekeraar en politiek.
Met veel passie en veel uren hebben we een mooie start gemaakt en zijn we zichtbaar bij opleiders en beroepsvereniging. Onze uitdaging is stevig in ‘haptoland’ te verankert te raken. De verbinding te zijn tussen de bestaande opleiders en beroepsverenigingen, om zo als een sterk merk, samen naar buiten te treden.